Jakość powietrza ma bezpośredni wpływ na jakość życia oraz zdrowie ludzi. W ciągu ostatnich kilku lat, zarówno w Polsce, jak i na całym świecie, zaszły znaczące zmiany w regulacjach dotyczących norm jakości powietrza. Chociaż Polska należy do Unii Europejskiej, jej regulacje są nieco inne niż te stosowane w innych krajach UE.
Polskie normy jakości powietrza są określone przez prawo, które bazuje na dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 roku. Według tego prawa, jakość powietrza jest oceniana pod kątem następujących substancji i parametrów, takich jak stężenie pyłu zawieszonego PM10 i PM2.5, stężenie dwutlenku siarki (SO2), dwutlenku azotu (NO2) oraz ozonu (O3).
Dopuszczalne poziomy tych substancji nie są jednak takie same jak te stosowane przez Unię Europejską. Polskie prawo wprowadza tzw. „normy krajowe”, które są bardziej restrykcyjne niż te unijne, zwłaszcza dla pyłu PM10 i PM2.5, które są podstawowymi źródłami zanieczyszczenia powietrza w Polsce. Dla pyłu PM10 dopuszczalne roczne stężenie wynosi 40 µg/m³, podczas gdy dla PM2.5 wynosi 25 µg/m³. Informacji o poziomie tych wskaźników dostarcza analizator pyłu PM10 PM2,5 dostępny w naszej ofercie.
W Unii Europejskiej normy jakości powietrza są określone przez wspomnianą dyrektywę 2008/50/WE, która ustanawia wartości dopuszczalne oraz wartości docelowe dla różnych substancji. Wartości dopuszczalne są obowiązującymi normami, które muszą być przestrzegane przez wszystkie państwa członkowskie, natomiast wartości docelowe mają charakter rekomendacji i służą jako wytyczne do dalszego zmniejszania zanieczyszczenia powietrza.
Dla pyłu zawieszonego PM10 dopuszczalna dzienna wartość wynosi 50 µg/m³, której przekroczenie jest dozwolone nie więcej niż 35 dni w roku, a roczna wartość wynosi również 40 µg/m³. W przypadku PM2.5 wartość docelowa wynosi 20 µg/m³ dla rocznego stężenia średniego.